Szukasz łagodnego psiaka, który będzie Twoim przyjacielem na dobre i na złe? Marzysz o czworonożnym kompanie, który dotrzyma Ci kroku w trakcie długiej wędrówki i potowarzyszy podczas wypoczynku nad wodą? Z pewnością powinieneś bliżej poznać nowofundlanda. Ten wyjątkowy pies może poszczycić się nie tylko pokaźnymi rozmiarami, ale również olbrzymim hartem ducha i urzekającym usposobieniem.
Nowofundland – historia rasy
Nieustraszony pies wikingów, a może rdzenny czworonożny mieszkaniec Ameryki Północnej? Na temat historii nowofundlanda powstało wiele teorii. Prawdopodobnie początki rasy sięgają roku 1000 r., kiedy to wikingowie sprowadzili na teren Nowej Fundlandii potężne czworonogi do polowań na niedźwiedzie. Korzeni nowofundlanda można jednak szukać także w Ameryce Północnej. W powstawaniu rasy miały brać udział psy rdzennych mieszkańców kontynentu, wywodzące się od molosów. Za przodka nowofundlanda uznaje się wymarłą już rasę St. John’s dog.
Nie byłoby jednak dzisiejszego nowofundlanda, gdyby nie europejscy rybacy. To oni sprowadzili na teren wyspy mastify, których geny wpłynęły na ostateczny wygląd rasy. Domieszce krwi mastifa portugalskiego nowofundlandy zawdzięczają pokaźne rozmiary. Obecnie za najbliższych krewnych nowofundlandów uznaje się: labrador retrievery, golden retrievery, flat coated retrievery i nova scotia duck tolling retrievery.
Charakterystyczny wygląd rasy utrwalił się już około 1600 roku. Na krajowej wystawie psów, w Birmingham w Anglii, w 1860 r. można było po raz pierwszy podziwiać nowofundlandy. Wzorzec rasy zatwierdzono w Anglii w 1886 r. Do Polski nowofundlandy trafiły w okresie międzywojennym.
Początkowo hodowano psy w dwóch odmianach barwnych: czarnej i łaciatej. Odmiana łaciata dała początek nowej rasie, którą nazwano landseer – na cześć malującego ją artysty Edwina Henry’ego Landseera. Landseer od nowofundlanda różni się nieznacznie budową. Pies ten jest nieco lżejszy i wyższy. Ma też delikatniejszą i mniej obfitą szatę. Landseer również uwielbia wodę i uczestniczy w akcjach ratowniczych z podobnym zapałem jak nowofundland. Charakter obu psiaków wykazuje wiele podobieństw. Zarówno nowofundlandowi, jak i landseerowi nie można odmówić serdeczności i przyjacielskiego usposobienia. Nowofundland miał także wpływ na ostateczny kształt ras psów ratowniczych. To jego genom leonberger zawdzięcza nieprzeciętne zdolności pływackie i pasję ratowniczą.
Nowofundland – charakter i predyspozycje
Choć nowofundland na pierwszy rzut oka budzi respekt, w rzeczywistości to jeden z najłagodniejszych psiaków. Przyjacielskie, spokojne usposobienie to coś, z czego słynie nowofundland. Charakter tego psa jest niezwykle ujmujący. Nowofundlandczyk nie ma skłonności do agresji. Do ludzi pochodzi z dużą życzliwością i wyrozumiałością. W codziennych kontaktach jest bardzo serdeczny i pogodny. Cechuje go zrównoważony temperament. Pies nowofundland nie wykazuje nieprzewidywalnych reakcji. Nowofunland raczej nie wdaje się w bójki. Potrafi zachować spokój nawet w kryzysowych sytuacjach. Łatwo adaptuje się do zmian. Wobec dzieci jest niezwykle tolerancyjny i opiekuńczy.
Nowofunland jest typowym psem rodzinnym. Dobrze czuje się wśród ludzi i nie lubi samotności. Opiekę nad nim może sprawować kilka osób – psiak ten nie ma problemów, by nawiązywać dobre relacje z wieloma osobami. Pies nowofundland do szczęścia potrzebuje bliskich kontaktów z ludźmi. Ze względu na towarzyskie usposobienie nadaje się dla osób samotnych. Potrafi docenić też uroki życia z innymi czworonogami. Zazwyczaj łatwo akceptuje towarzystwo innych psów i kotów.
Nowofundland to pies odważny i oddany – choć nie jest raczej typem stróża, z pewnością nie zawaha się, by stanąć w obronie swojego właściciela czy ruszyć do pomocy. Psiak tej rasy nie przysparza zwykle problemów wychowawczych. Nowofundlandczyk nie ma skłonności do nadmiernego szczekania czy niszczenia przedmiotów. Nauczenie go dobrych manier nie powinno przysporzyć trudności. Nowofunland może niekiedy cierpieć z powodu lęku separacyjnego.
Nowofundland – waga, wygląd, odmiany barwne
Nowofundland to potężny czworonóg, o masywnej, harmonijnie zbudowanej sylwetce. Pies wodołaz osiąga średnio w kłębie wysokość 66 cm (suki) / 71 (psy) cm. Duża masa ciała to kolejny atrybut, jakim może poszczycić się nowofundland. Waga psa waha się w granicach 54-68 kg. Ze względu na pokaźne rozmiary i dużą wagę nowofundland zaliczany jest do największych ras psów.
Nowofundland jest psem silnie umięśnionym, mocno zbudowanym. Ma szeroki grzbiet, klatkę piersiową i zad oraz mocną szyję. Jego sylwetka wpisuje się w kształt prostokąta – długość tułowia jest większa niż wysokość w kłębie. Głowa nowofundlanda jest szeroka i masywna, z wyraźnie zaznaczonym, ale łagodnym stopem. Nowofundlandczyk ma głęboką i jednocześnie dosyć krótką kufę. Wyraz pyska jest łagodny i pogody – idealnie współgrający z charakterem psa. Zgryz jest cęgowy lub nożycowy. Nowofundland ma niewielkie, trójkątne, zaokrąglone na końcach, płasko przylegające do ciała uszy i małe, szeroko rozstawione oczy o ciemnobrązowych tęczówkach. Nowofundlandczyk ma silnie napigmentowany czarny lub brązowy nos. Łapy psa tej rasy są silne, zwarte i zaokrąglone. Nowofundland ma szeroki u nasady, mocny ogon, który pełni funkcję steru. W ruchu jest on wzniesiony ku górze, a gdy pies stoi, zwisa luźno na wysokość stawu skokowego.
Pies wodołaz w czasie poruszania lekko kołysze się na boki. Jego ruch odznacza się dobrym wykrokiem i silną akcją tylnych kończyn.
Sierść nowofundlanda wyróżnia się specjalną nieprzemakalną strukturą. Szata złożona jest ze średnio długiego prostego włosa okrywowego i gęstego, miękkiego podszerstka. Na głowie, kufie i uszach psa włos jest krótszy i delikatniejszy. Ogon porośnięty jest długą, gęstą sierścią, a na nogach widoczne są pióra.
Nowofundland biały z czarnymi łatkami, brązowy czy czarny – w jakich odmianach barwnych występuje pies wodołaz?
Nowofundland czarny
Nowofundland czarny cieszy się ogromną popularnością wśród wielbicieli czworonogów. Czerń to bowiem typowe umaszczenie czworonogów tej rasy. Nowofundland czarny odznacza się silnie wysyconą barwą umaszczenia. Białe znaczenia mogą występować u niego na klatce piersiowej, palcach i końcu ogona.
- Nowofundland biało-czarny
Nowofundlandy mogą mieć nie tylko jednolite, ale również łaciate umaszczenie. Nowofundland biały z czarnymi łatami powinien odznaczać się następującym wzorem umaszczenia: głowa, siodło, zad i nasada ogona czarne, kufa i strzałka na głowie białe. Pozostałe części ciała mają kolor biały, ewentualnie z czarnym nakrapianiem.
- Nowofundland brązowy
Nowofundland brązowy może mieć umaszczenie w odcieniach od czekoladowego do złocistego. Dopuszczalne jest występowanie u niego białych znaczeń na klatce piersiowej, palcach i końcówce ogona. Nowofundland brązowy wyróżnia się nosem w odcieniu współgrającym z umaszczeniem sierści.
Miłośnikom wodołazów często marzy się także nowofundland biały. Warto jednak wiedzieć, że odmiana taka nie jest uznawana przez organizacje kynologiczne.
Nowofundland – wymagania
Nowofundland, ze względu na spore rozmiary, najlepiej czuje się na większej przestrzeni. Doskonale odnajduje się na wsi. Nowofundlandczyk będzie zachwycony, jeśli zapewnimy mu stały dostęp do ogrodu. Pies nowofundland może przebywać przez cały rok na zewnątrz. Nie nadaje się jednak do utrzymywania w kojcu – ze względu na silne przywiązanie do ludzi nie będzie czuł się komfortowo odizolowany od opiekunów. Psu, który spędza większość czasu na zewnątrz, warto zapewnić czworonożnego towarzysza.
Nowofunland to bystry i inteligentny czworonóg. Jako typowy pies pracujący wykazuje dużą zdolność do współpracy i chęć do nauki. Nowofundlandczyk potrzebuje na co dzień sporej dawki stymulacji intelektualnej. Nie przepada za nudą – należy stale dostarczać mu nowych atrakcji.
Aktywność fizyczna to coś, bez czego nie może obyć się nowofundland. Pies tej rasy powinien mieć zapewnioną codzienną porcję ruchu. Nowofunland wymaga przynajmniej godziny umiarkowanej aktywności dziennie. Problemu z dotrzymaniem mu kroku nie będą jednak miały osoby, które cenią sobie spokojny wypoczynek. Pies nowofundland nie jest typem wyczynowca. Źle znosi forsujące treningi – sporty szybkościowe zdecydowanie nie są jego domeną. W przypadku nowofundlanda świetnie sprawdzą się natomiast spokojne, długie wędrówki i aktywności w wodzie. Nowofundland preferuje ruch na świeżym powietrzu.
Pies nowofundland jest przystosowany do mroźnego klimatu. Niestraszne mu więc śnieżne spacery. Dużo gorzej wodołaz radzi sobie z upalną pogodą. W gorące dni należy zapewnić mu chłodne, zacienione miejsce do wypoczynku i stały dostęp do wody. Warto dostosować także pory przechadzek – unikać wędrówek w czasie intensywnego operowania promieni słonecznych. O specyficznych wymaganiach termicznych psów tej rasy warto pamiętać także zimą. Silnie ogrzewane pomieszczenia mogą nie spełniać potrzeb nowofundlanda – warto pozostawić mu do dyspozycji przynajmniej jedno miejsce o niższej temperaturze. Zimą nowofundland może bez problemów przebywać w ogrodzie. Nowofundlandczyk jest silnym psiakiem, dlatego jego okiełznanie może przysporzyć trudności dzieciom lub osobom starszym. Kontakty nowofundlanda z dziećmi lub seniorami powinny być nadzorowane.
Nowofundland – umiejętności
Pies nowofundland słynie z wybitnych zdolności pływackich. Nie bez powodu przylgnęło do niego określenie wodołaz. Swoje predyspozycje do pływania zawdzięcza licznym przystosowaniom anatomicznym. Palce nowofundlanda połączone są błoną pławną, dzięki czemu łapy działają w podobny sposób jak płetwy. Gruba, nieprzemakalna sierść stanowi doskonałą ochronę przed działaniem wody. Fafle umożliwiają nowofundlandowi oddychanie przy zaciśniętych zębach. Pies nowofundland wypracował też specjalną technikę pływacką – w wodzie porusza łapami zarówno w dół, jak i na zewnątrz, co daje mu świetne przyspieszenie. Dodatkowo wodołaz dysponuje niespotykaną siłą – jest w stanie przenosić nawet ciężkie ładunki. Pływacka pasja, siła fizyczna i olbrzymia chęć niesienia pomocy pozwalają nowofundlandowi służyć w ratownictwie wodnym. Psy tej rasy pomagają holować łódki i ratować tonących ludzi. Chętnie aportują przedmioty z wody. Swoje niebywałe umiejętności wodołaz może wykorzystać także do pracy pociągowej. Ze względu na dobry węch i umiejętność współpracy nowofundland spełnia się również w ratownictwie lądowym – poszukując zaginionych osób. Psiak tej rasy z powodzeniem może uczestniczyć w dogoterapii – jako wyrozumiały, przyjazny, łagodny i cierpliwy terapeuta – pomaga pokonywać bariery i otwierać się na świat dzieciom i dorosłym.
Nowofundland – klasyfikacja FCI
Zgodnie z klasyfikacją Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI) nowofundland zaliczany jest do grupy 2 (pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła) i sekcji 2.2 (molosy typu górskiego). Psy te charakteryzuje silna, ciężka budowa oraz duże rozmiary. Podejrzewa się, że wszystkie molosy wywodzą się od wspólnego przodka. Molosy to niezwykle wszechstronne czworonogi, które pełniły funkcje psów bojowych, pociągowych, myśliwskich, stróżujących, ratowniczych. Cenione są za odwagę i ponadprzeciętną siłę. Nowofunland nie podlega próbom pracy.
Nowofundland – zdrowie i choroby
Mimo pozornej siły nowofundland jest rasą nękaną przez różnego rodzaju problemy zdrowotne. Wiele z nich ma podłoże genetyczne. Pies wodołaz jest szczególnie predysponowany do cystynurii i chorób serca (podzastawkowego zwężenia ujścia aorty, kardiomiopatii rozstrzeniowej, przetrwałego przewodu tętniczego Botalla). Czworonogi tej rasy bywają również dotknięte dysplazją stawów biodrowych i łokciowych. Ze względu na częsty kontakt z wodą nowofundlandy są szczególnie zagrożone infekcjami skóry i uszu. Notuje się u nich m.in.: zapalenie ucha zewnętrznego, ostre sączące zapalenie skóry (hot spot). U nowofundlandów zdarzają się także wady oczu, np. ektropium. Częstą przypadłością psów tej rasy jest ponadto nadwaga, która może przyczyniać się do rozwoju schorzeń ortopedycznych. Zbyt łapczywe jedzenie może spowodować u nowofundlandów rozszerzenie i skręt żołądka.
W zapobieganiu chorobom u nowofundlandów bardzo ważną rolę odgrywają badanie genetyczne i kontrolne wizyty u weterynarza. Nie należy dopuszczać do rozrodu psiaków obciążonych genetycznie chorobami. W profilaktyce zdrowotnej u nowofundlandów istotne są profilaktyczne wizyty u weterynarza. Nie można lekceważyć niepokojących objawów pojawiających się u czworonogów. Symptomy chorób o podłożu genetycznym zwykle występują się u psów tej rasy już w pierwszych miesiącach życia. Problemy z poruszaniem się, szybkie męczenie się, osłabienie, intensywne wylizywanie sierści, krwiomocz – są zawsze sygnałem do przeprowadzenia dokładnej diagnostyki. Kontrole stanu zdrowia warto prowadzić też w zaciszu domowym. Przynajmniej raz w tygodniu należy sprawdzić stan oczu, uszu, zębów i skóry psa.
Choć wiele chorób u nowofundlandów ma podłoże genetyczne, ich rozwój w dużej mierze uzależniony jest od czynników środowiskowych. By uchronić nowofundlanda przed problemami, warto zadbać o zapewnienie mu właściwych warunków środowiskowych. Nie można zaniedbywać regularnej pielęgnacji – skołtuniona i wilgotna sierść sprzyja infekcjom skóry. Trzeba pamiętać o odpowiednich warunkach do wypoczynku. Wodołaz, ze względu na predyspozycje do chorób stawów, powinien dysponować legowiskiem ortopedycznym i antypoślizgowymi powierzchniami. Posiłki psa nie mogą przebiegać w pośpiechu. W profilaktyce i terapii chorób układu moczowego niezbędne jest właściwe nawadnianie zwierzaka. Nowofundland powinien mieć zapewniony nieograniczony dostęp do świeżej, czystej wody.
Nowofundlandy cierpiące z powodu przewlekłych chorób potrzebują specjalistycznych diet weterynaryjnych. U czworonogów zmagających się z cystynurią zalecana jest dieta o zredukowanej zawartości białka, metioniny i sodu, o właściwościach alkalizujących. W przypadku problemów z sercem stosuje się dietę wspierającą układ krążenia z dodatkami w postaci: tauryny, L-karnityny, koenzymu Q10. Psy cierpiące z powodu problemów ze stawami potrzebują diety o zwiększonej zawartości substancji o działaniu chondroprotekcyjnym i przeciwzapalnym: chondroityny, glukozaminy, antyoksydantów (witaminy C, E), wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, minerałów (krzem, mangan, selen, cynk).
Nowofundland niestety nie należy do psów długowiecznych. Żyje średnio 8-12 lat. Właściwa profilaktyka zdrowotna może jednak przedłużyć życie psiaka i sprawić, że do końca zachowa wigor i radość życia. Nowofundlandy czasami dożywają nawet 15 lat.
Nowofundland – cena
Od 2500 do 4500 zł – tyle najczęściej kosztuje nowofundland. Cena tego uroczego psa uzależniona jest jednak od renomy hodowli i wystawowych osiągnięć rodziców. Psiaki pochodzące z renomowanych hodowli, po rodzicach championach, mogą uzyskać bardzo wygórowaną cenę. Opieka weterynaryjna, żywienie i wyprawka również decydują o tym, jak drogi jest nowofundland. Cena psa odzwierciedla koszty, jakie włożyli hodowcy w opiekę nad szczeniakiem.
Nowofundland – pielęgnacja
Nowofundland powinien być szczotkowany przynajmniej raz w tygodniu przy pomocy włosianej szczotki z długą szczeciną. Do rozczesywania kołtunów najlepiej używać grzebienia o rzadkich zębach. W okresie linienia konieczne jest codzienne usuwanie martwych włosów. Do pielęgnacji szaty psa warto używać kosmetyków o działaniu: natłuszczającym, intensyfikującym kolor, regenerującym, ułatwiającym rozczesywanie i ograniczającym filcowanie się sierści.
Nowofundlanda wystarczy kąpać raz w miesiącu. W przypadku psów wystawowych kąpiele trzeba przeprowadzać co 10-20 dni. Ze względu na gęstą i nieprzemakalna sierść niezbędne jest gruntowne namoczenie szaty psiaka. Przed kąpielą czy pływaniem w zbiorniku wodnym należy dokładnie rozczesać sierść – pod wpływem wody mogą utworzyć się zbite filce. Jeśli rozplątanie kołtunów nie jest możliwe, warto posłużyć się filcakiem.
Przygotowanie do wystawy powinno obejmować również strzyżenie. Konieczne jest wyrównanie sierści na łapach, kończynach przednich i tylnych, ogonie, uszach, głowie, szyi. Pozwoli to nadać zwierzakowi wygląd zgodny ze wzorcem.
Zwisające, słabo wentylowane, uszy nowofundlandów stanowią podłoże do rozwoju patogenów. Po każdej kąpieli czy zabawie w wodzie należy dokładnie osuszyć uszy pupila. Można dodatkowo sięgnąć po specjalne preparaty do pielęgnacji uszu o działaniu antyseptycznym i przeciwzapalnym. Przynajmniej raz w tygodniu należy skontrolować stan uszu psa. Warto pamiętać także o regularnym skracaniu psich pazurów i oczyszczaniu zębów z osadu.
Nowofundlandy nie mają oporów, by wskoczyć do błotnistej kałuży. Do utrzymania ich sierści w czystości między spacerami przydadzą się chusteczki nawilżane i suche szampony.
Nowofundland – zabawa
Pasja pływacka to charakterystyczna cecha nowofundlandów. Ulubioną aktywnością psiaków tej rasy jest bez wątpienia pływanie. Kontakt z wodą jest dla nowofundlanda wspaniałą rozrywką. Powinien być wpisany w codzienny harmonogram. Najlepiej spacerować z nowofundlandem w pobliżu naturalnych zbiorników wodnych. W ogrodzie można zaoferować pupilowi duży basen lub prysznic w postaci zraszacza. Wodołaz ucieszy się ze zróżnicowanej aktywności w wodzie. Frajdę sprawi mu aportowanie przedmiotów z wody, holowanie czy skakanie. Nowofundlanda fascynuje także praca pociągowa. Warto nauczyć go ciągnięcia sań czy wózka z bagażem. W zaciszu domowym nowofundland chętnie zaangażuje się w zabawy węchowe, np. wyszukiwanie ukrytych przysmaków.
Nowofundland – szkolenie
Nowofundland to bystry i posłuszny psiak, który jest podatny na szkolenie. Nauczenie go podstawowych zasad posłuszeństwa nie powinno przysporzyć większych trudności. Nowofundlandy, ze względu na sporą siłę i gabaryty, mogą wyrządzić niemałe szkody. Bardzo istotne jest wczesne rozpoczęcie szkolenia z zakresu posłuszeństwa. Nowofundland powinien być nauczony zasad obcowania z dziećmi, prawidłowego powitania gości, chodzenia na luźnej smyczy. Należy budować u niego niezależność, która zapobiegnie problemom z lękiem separacyjnym. W treningu nowofundlandów istotna jest konsekwencja. Nowofundland uczy się chętnie. Jest skory do współpracy. Z reguły nie ma kłopotów ze zmotywowaniem go do nauki za pomocą przysmaków lub zabawy. Trening powinien być urozmaicony i złożony z różnych elementów. Nowofundlandczyk zwykle nie potrafi długo skupić uwagi, zwłaszcza gdy wokół dzieje się coś ciekawego. Warto więc organizować mu krótkie sesje treningowe, wielokrotnie w ciągu dnia.
Nowofundland – szkolenie ratownicze
Szkolenie nowofundlanda do służby w ratownictwie wodnym może być doskonałym sposobem na wykorzystanie jego wyjątkowych zdolności. Nie każdy psiak nadaje się jednak na ratownika. Praca ta jest trudna i wyczerpująca. Pies nowofundland, który ma w przyszłości pracować jako ratownik, powinien odznaczać się odpowiednimi predyspozycjami psychicznymi i fizycznymi do czekających na niego zadań. Pożądane są cechy takie jak: wytrzymałość, dobry stan zdrowia, odwaga, brak agresji, chęć do współpracy.
Szkolenie nowofundlanda do pracy w wodzie należy zacząć już w okresie szczenięctwa. Młodego psiaka warto zachęcać do zabaw w wodzie i wspólnego pływania. Nie można zaniedbywać również nauki posłuszeństwa i socjalizacji. Szkolenie ratownicze nowofundlanda obejmuje m.in.: pływanie na określonym dystansie, aportowanie przedmiotów z lądu i wody, holowanie człowieka z wody, skakanie do wody, holowanie łodzi, zanoszenie sprzętu ratunkowego. Wszystkie te umiejętności sprawdzane są podczas egzaminów, które pozwalają uzyskać stopień: psa stażysty, psa wspomagającego ratownika i psa ratownika.
Szkolenie ratownicze można przeprowadzić również w formie rekreacyjnej. Jego elementy będą doskonałym urozmaiceniem wypoczynku w wodzie z nowofundlandem.
Nowofundland – akcesoria
Ze względu na pokaźne rozmiary i sporą siłę fizyczną nowofunland potrzebuje solidnych i wytrzymałych akcesoriów spacerowych. Dobrze sprawdzą się skórzane obroże/szelki i smycze. By umilić psiakowi spędzanie czasu w wodzie, warto zakupić dla niego pływające zabawki do aportowania, dostosowane do wielkości szczęk. Komfort podczas konsumpcji posiłków poprawią podwyższane miski. By ograniczyć dolegliwości trawienne związane z łapczywym jedzeniem, warto zaoferować nowofundlandowi miski spowalniające jedzenie lub zabawki interaktywne na pokarm.
Nowofundland – żywienie
Odpowiednie żywienie może znacząco ograniczyć ryzyko poważnych chorób u nowofundlanda. W diecie nowofundlandów najlepiej sprawdzają się formuły żywieniowe przeznaczone dla psów ras olbrzymich. Czworonogi zaliczane do tej grupy mają szereg wspólnych cech. Cechuje je: intensywny wzrost na pierwszym etapie życia, niewielki w stosunku do gabarytów przewód pokarmowy, skłonność do nadwagi. Wszystko to sprawia, że nowofundland ma predyspozycje do wzdęć, problemów trawiennych, skrętu żołądka, chorób stawów. Nowofunland może poszczycić się obfitą okrywą włosową. Z tego powodu, szczególnie w okresie linienia, wykazuje wysokie zapotrzebowanie na aminokwasy i inne związki uczestniczące w odbudowie szaty.
Nowofunland powinien być karmiony małymi porcjami pokarmu, kilka razy w ciągu dnia. Pory posiłków trzeba dostosować do harmonogramu aktywności psa. Nie powinniśmy karmić nowofundlanda bezpośrednio przed wysiłkiem fizycznym ani tuż po nim.
Karma dla nowofundlanda powinna odznaczać się wysoką przyswajalnością i strawnością. Ze względu na skłonność do nawagi należy kontrolować kaloryczność posiłków, jakie otrzymuje nowofundland. Waga psa nie powinna odbiegać o więcej niż 10% od optymalnej. Nie należy pozostawiać zwierzakowi wolnego dostępu do pożywienia (karmienie ad libitum).
Jeśli nasz pupil służy w ratownictwie wodnym, można serwować mu karmę dedykowaną psom pracującym i sportowym – o podwyższonej wartości energetycznej, z dodatkiem substancji wspierających układ ruchu i krążenia.
Nowofundland powinien otrzymywać pożywienie wymagające długiego i intensywnego żucia. Warto więc zwrócić uwagę na wielkość i strukturę krokietów.
Do diety psa można włączyć suplementy. Zaleca się podawanie nowofundlandom preparatów wspomagających skórę i sierść (z biotyną, cynkiem, witaminami z grupy B, kwasami tłuszczowymi omega-3 i omega-6), wzmacniających stawy (z glukozaminą i chondroityną) i serce (z L-karnityną, koenzymem q10). W okresie szczenięctwa trzeba zwracać szczególną uwagę na odpowiedni stosunek wapnia do fosforu (1: 1) i zawartość wapnia w diecie (0,7-1,2%). Należy kontrolować wartość energetyczną posiłków młodych czworonogów i nie dopuszczać do nadmiernego przyrostu masy ciała – może to stanowić obciążenie dla rozwijającego się szkieletu. Nowofundland późno osiąga dojrzałość. Aż do ukończenia 24. miesiąca życia powinien otrzymywać karmę dla szczeniąt. Pożywienie dla seniorów można natomiast zacząć mu podawać, gdy osiągnie wiek 5 lat.
Nowofundland – hodowla
Wielu miłośników czworonogów z czasem zaczyna myśleć o powiększeniu domowej gromadki o kolejnego psa rasy nowofundland. Hodowla wodołazów może być fantastyczną przygodą. Wymaga jednak wiedzy i sporego zaangażowania.
Do hodowli mogą być dopuszczone wyłącznie zdrowe nowofundlandy, odznaczające się zrównoważonym charakterem. Każdy hodowca powinien zbadać czworonogi w kierunku dysplazji stawów, chorób serca i cystynurii. Psy hodowlane muszą być przyzwyczajone do zabiegów pielęgnacyjnych, tolerowania dotyku, kontaktu z obcymi ludźmi i psami, podróżowania. Trzeba uczyć ich także przemieszczania się z gracją po ringu wystawowym.
Udział w wystawach, planowanie kryć, badania genetyczne, opieka nad psią gromadką – to tylko niektóre wyzwania, z jakimi mierzą się hodowcy psów rasy nowofundland. Hodowla tych psów nie jest łatwa. Niezbędne jest regularne uczestnictwo w wystawach. Wiąże się to z dużym nakładem czasu na przygotowanie psów do pokazów. Wystawowe nowofundlandy potrzebują szczególnie skrupulatnej pielęgnacji. Wszelki zaniedbania w kąpielach czy wyczesywaniu mogą spowodować powstanie defektów, które trudno będzie zamaskować przed wystawą. Nowofunland hodowlany potrzebuje też wyjątkowo troskliwej opieki. Konieczne jest stałe monitorowanie jego stanu zdrowia. Do rozrodu mogą być dopuszczane tylko psy, które są w dobrej kondycji, mają optymalną wagę, zostały zaszczepione i odrobaczone. Okres ciąży i odchowu młodych wiąże się dodatkowo ze zmianami w diecie. Czworonożne matki potrzebują wysokoenergetycznego i wysokobiałkowego pożywienia.
Na hodowcy spoczywa również odpowiedzialność za szczenięta. Musi zapewnić im właściwe warunki do rozwoju, kontrolować przyrost masy ciała i stan zdrowia. Odpowiednia stymulacja sensoryczna i socjalizacja są niezbędne do właściwego rozwoju układu nerwowego maluchów i nabycia umiejętności społecznych przez szczeniaki. Nowofundland, który doświadczył troskliwej opieki w hodowli, dużo łatwiej poradzi sobie ze zmianą domu. Dobrą praktyką jest także przygotowanie wyprawek dla psich maluchów.
Hodowca zawsze odpowiada za to, do jakiego domu trafią szczeniaki. Nowofundland, który ma udać się do nowego domu, musi być gotowy na opuszczenie psiej rodziny i hodowli. Hodowcy powinni też zweryfikować, czy przyszli opiekunowie będą w stanie podołać opiece nad psiakiem.
Nowofundland – szczeniaki
Szczeniaka nowofundlanda najlepiej zakupić w renomowanej hodowli. Decyzji o nowym czworonożnym przyjacielu nie należy podejmować pochopnie. Najlepiej wcześniej porozmawiać z hodowcami i innymi właścicielami psiaków, by upewnić się, że będziemy w stanie odpowiednio zadbać o psa rasy nowofundland. Szczeniaki różnią się temperamentem – dobrze więc je trochę poobserwować, by znaleźć idealnego kompana dla siebie.
Nowofundland szczeniak wymaga szczególnej opieki. W szkoleniu młodego psiaka trzeba zwrócić uwagę na naukę niezależności i posłuszeństwa. Warto przeprowadzić też trening medyczny. Nowofundland szczeniak powinien przejść podstawowe szkolenie z zakresu posłuszeństwa w domu lub psim przedszkolu. Trzeba przyzwyczajać go do różnych sytuacji, miejsc, akcesoriów. Ze względu na spore gabaryty należy wygaszać u nowofundlanda zachowania takie jak: ciągniecie na smyczy czy zbyt entuzjastyczne powitania. Jeśli chcemy, by psiak w przyszłości służył w ratownictwie, już od szczenięctwa powinniśmy wyrabiać u niego pasję pływacką. Nowofundland szczeniak nie powinien być jednak zachęcany do forsujących ćwiczeń – mogą spowodować one problemy ze stawami. Aż do ukończenia przez nowofundlanda 14.-16. miesiąca życia lepiej unikać treningów sportowych, zabaw w aportowanie, biegania, skakania. Najlepszą formą ruchu dla szczeniąt są regularne spacery, po zróżnicowanych powierzchniach. W rozwoju mięśni pomaga także pływanie. W opiece nad szczeniakiem ważną rolę odrywają regularne wizyty u weterynarza. Trzeba dbać również o zapewnienie szczeniakom prawidłowo zbilansowanej diety.
Nowofundland – opinie o rasie
Doskonały pies rodzinny, wierny przyjaciel, niedoceniony pomocnik – tak bywa charakteryzowany nowofundland. Opinie tego typu można usłyszeć bardzo często zarówno od właścicieli psiaków, jak i hodowców oraz kynologów. Łagodny olbrzym – tak bywa określany nowofundland. Pies tej rasy zwykle uważany jest za idealnego kompana dla rodzin z dziećmi. Powszechnie znane są również opowieści o bohaterstwie nowofundlandczyków. Wodołazom przypisuje się udział wielu akcjach ratowniczych. Nowofundlandczyk miał uratować m.in. Napoleona Bonaparte, w 1815 r. podczas podróży z wyspy Elba, oraz 92 osoby ze statku SS Ethie, który rozbił się u wybrzeży Nowej Szkocji podczas zamieci śnieżnej. Wodołaz postrzegany jest jako pies niezwykle odważny, pomocny, silny, wszechstronnie utalentowany. Rasa polecana jest dla osób, które lubią spędzać czas na świeżym powietrzu czy uprawiać sporty wodne. Nowofundland wymieniany jest też wśród czworonogów, które mogą mieszkać w ogrodzie.
Właściciele nowofundlandów niekiedy zwracają jednak uwagę na specyficzne wymagania psów tej rasy. Podkreślają, że nowofundland z pewnością nie jest psem dla każdego. Wymaga sporej przestrzeni, zaangażowania ze strony swoich opiekunów, ściśle wyznaczonych granic, starannej pielęgnacji i stałego monitoringu stanu zdrowia. Za czułą opiekę potrafi jednak po stokroć się odwdzięczyć.
Nowofundland – w kulturze
Nowofundland na przestrzeni lat zaskarbił sobie ogromną sympatię niemal na całym świecie. Wiele wodołazów na stałe zapisało się w kulturze. Cudowny Pies Napoleona, który od 1862 r. był gwiazdą cyrku Van Hare’s Magic Circus, to jeden z najbardziej znanych przedstawicieli rasy nowofundland. Pies ten zadziwiał swoimi zdolnościami. Wykonywał karkołomne akrobacje na trampolinie i koniach. Nie miał sobie równych także w pokazach tanecznych. O śmierci psa pisały nawet brytyjskie gazety. Do dziś Cudowny Pies Napoleona uważany jest za jedno z najlepiej wyszkolonych zwierząt w historii.
Nowofundlandy pokochało wiele osób ze świata kultury, sportu i polityki. Właścicielami psów tej rasy byli m.in.: Meriwether Lewis, William Clark, Ulysses S. Grant, Lyndon B. Johnson, Emily Dickinson, Matthew Murray, Roberta F. Kennedy, John Franklin. Ulubieniec poety lorda George’a Gordona Byrona Boatswain doczekał się nawet pomnika. Stoi on w hrabstwie Nottingham. Na nagrobku psiaka widnieją te wzruszające słowa: „Tu spoczywa pies, który posiadał / Piękno bez próżności / Siłę bez zuchwalstwa / Odwagę bez okrucieństwa / I wszystkie cnoty człowieka bez jego wad”.
Nowofundlandy często pojawiały się również na kartach powieści. Najsłynniejszym bohaterem literackim wśród psów tej rasy jest bez wątpienia pies Nana, który opiekował się rodziną Darlingów w „Piotrusiu Panu”. Pierwowzorem sympatycznego czworonoga był nowofundland autora powieści J.M. Barriego – Luath. Nowofundlandy pojawiały się także w wielu innych książkach. Wystarczy tylko wspomnieć o psach z: „Ani z Szumiących Topoli” Lucy Maud Montgomery, „Dziwnych losów Jane Eyre” Charlotte Brontë, „Świat według Garpa” Johna Irvinga.
 | Marta Majewska Autorem tekstu jest Marta Majewska, absolwentka hodowli i ochrony zwierząt towarzyszących i dzikich (SGGW) oraz dziennikarstwa i komunikacji społecznej (UW). Dyplomowana zoopsycholog, stale poszerzająca swoją wiedzę na licznych kursach i szkoleniach. Z pasji dziennikarka – autorka wielu artykułów o tematyce zoologicznej dla portali internetowych i czasopism branżowych. Odsyłamy do profilu Marty Majewskiej na GoldenLine. |